วันที่ 9 ธันวาคม 2568 เวลา 09.40 น. พันตำรวจโท วรรณพงษ์ คชรักษ์ ปลัดกระทรวงแรงงาน มอบหมายให้ นางสาวบุณยวีร์ ไขว้พันธุ์ หัวหน้าผู้ตรวจราชการกระทรวงแรงงาน เป็นประธานกล่าวเปิดและมอบนโยบายการประชุมวิพากษ์ (ร่าง) แผนพัฒนาระบบค่าจ้างและรายได้ของประเทศ ระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2569 – 2571) โดยมี ดร.รพีสุภา หวังเจริญรุ่ง รองผู้อำนวยการสถาบันวิจัยนโยบายเศรษฐกิจการคลัง กล่าวต้อนรับและกล่าวรายงาน ณ ห้องเลอโลตัส 1 ชั้น 2 โรงแรมจุบีลี เพรสทีจน์ รัชดาภิเษก กรุงเทพฯ
นางสาวบุณยวีร์ กล่าวว่า กระทรวงแรงงานมีบทบาทสำคัญในฐานะหน่วยงานหลักของรัฐในการกำหนดแนวนโยบายค่าจ้างของประเทศ โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 78 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ทำหน้าที่กำหนดกรอบ ทิศทาง และหลักเกณฑ์ในการปรับค่าจ้างให้สอดคล้องกับภาวะเศรษฐกิจ สังคม และค่าครองชีพ รวมทั้งรักษาสมดุลระหว่างการคุ้มครองแรงงานกับความสามารถในการแข่งขันของสถานประกอบการ โดยดำเนินการผ่านคณะกรรมการค่าจ้าง ซึ่งเป็นกลไกไตรภาคี ประกอบด้วย ผู้แทนฝ่ายนายจ้าง ฝ่ายลูกจ้าง และฝ่ายรัฐบาล ฝ่ายละ 5 คน กระบวนการพิจารณากำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ คณะกรรมการค่าจ้างได้กระจายอำนาจการพิจารณาอัตราค่าจ้างขั้นต่ำไปยังภูมิภาค โดยแต่งตั้งคณะอนุกรรมการพิจารณาอัตราค่าจ้างขั้นต่ำจังหวัด และกรุงเทพมหานคร รวม 77 คณะ เป็นองค์กรไตรภาคีเช่นเดียวกับคณะกรรมการค่าจ้าง เพื่อให้ทำหน้าที่เสนออัตราค่าจ้างขั้นต่ำของจังหวัดให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจและสังคมในแต่ละพื้นที่มากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ ยังมีการแต่งตั้งคณะอนุกรรมการวิชาการและกลั่นกรอง เพื่อทำหน้าที่พิจารณากลั่นกรองข้อเสนออัตราค่าจ้างขั้นต่ำของคณะอนุกรรมการอีกชั้นหนึ่ง เพื่อใช้ประกอบการพิจารณาของคณะกรรมการค่าจ้าง ซึ่งในการพิจารณากำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำแต่ละครั้ง คณะกรรมการค่าจ้างจะต้องดำเนินการตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในมาตรา 87 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน 2541 และที่แก้ไขเพิ่มเติม โดยดำเนินการศึกษาและพิจารณาข้อเท็จจริงเกี่ยวกับอัตราค่าจ้างที่ลูกจ้างได้รับอยู่ ประกอบกับข้อเท็จจริงอื่น ได้แก่ ดัชนีค่าครองชีพ อัตราเงินเฟ้อ มาตรฐานการครองชีพ ต้นทุนการผลิต ราคาของสินค้าและบริการ ความสามารถของธุรกิจ ผลิตภาพแรงงาน ผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ และสภาพทางเศรษฐกิจและสังคม
นางสาวบุณยวีร์ กล่าวต่อว่า การประชุมวิพากษ์ (ร่าง) แผนพัฒนาระบบค่าจ้างและรายได้ของประเทศ ระยะ 3 ปี ในครั้งนี้ ถือเป็นก้าวสำคัญของการพัฒนาระบบค่าจ้างของประเทศ เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อเสนอเชิงนโยบายที่มีความครบถ้วน สมบูรณ์ นำไปสู่การกำหนดทิศทางการพัฒนาค่าจ้างและรายได้ของประเทศในระยะต่อไป อย่างไรก็ตาม ในการพัฒนาระบบค่าจ้างของประเทศ 3 ข้อ ดังนี้
1. การกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำของประเทศไทยจะต้องเป็นไปตามมาตรา 87 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 และที่แก้ไขเพิ่มเติม โดยจะต้องพิจารณาข้อมูลที่เกี่ยวข้องอย่างรอบด้าน เช่น อัตราค่าจ้างที่ลูกจ้างได้รับ ดัชนีค่าครองชีพ อัตราเงินเฟ้อ มาตรฐานการครองชีพ ต้นทุนการผลิต ราคาของสินค้าและบริการ ความสามารถของธุรกิจ ผลิตภาพแรงงาน ผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ และสภาพทางเศรษฐกิจและสังคม
2. การส่งเสริมการกำหนดค่าจ้างตามมาตรฐานฝีมือให้ครอบคลุมทุกกิจการ เพื่อให้แรงงานได้รับค่าตอบแทนที่สะท้อนทักษะและความสามารถในการทำงานจริง ลดปัญหาความเหลื่อมล้ำของแรงงานทักษะสูงและแรงงานทั่วไป รวมทั้งกระตุ้นให้แรงงานพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่อง
3. การขยายขอบเขตการคุ้มครองค่าจ้างไปสู่แรงงานนอกระบบ โดยเฉพาะแรงงานแพลตฟอร์ม เนื่องจากแรงงานกลุ่มนี้มีจำนวนมาก มีรายได้และสวัสดิการไม่แน่นอน จึงควรพัฒนากลไกค่าตอบแทนที่เหมาะสม เช่น การกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำรายชั่วโมงหรือค่าจ้างขั้นต่ำรายครั้ง เพื่อให้แรงงานแพลตฟอร์มได้รับค่าจ้างที่เป็นธรรม
“ดิฉันขอถือโอกาสเชิญชวนทุกท่าน ร่วมกันแสดงความคิดเห็นและให้ข้อเสนอแนะอย่างเต็มที่ เพื่อให้การกำหนดอัตราค่าจ้างของประเทศมีความเหมาะสม สอดคล้องกับสภาพความเป็นจริงของตลาดแรงงานไทยมากที่สุด เพื่อให้ทีมวิจัยสามารถนำข้อเสนอแนะที่ได้รับในวันนี้ ไปจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายที่มีความรอบคอบและสอดคล้องกับสถานการณ์ด้านแรงงานอย่างแท้จริง” นางสาวบุณยวีร์ กล่าว
สำหรับการประชุมดังกล่าว สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน กองเศรฐกิจการแรงงาน ได้ร่วมมือกับสถาบันวิจัยนโยบายเศรษฐกิจการคลัง ดำเนินโครงการจัดทำแผนพัฒนาระบบค่าจ้างและรายได้ของประเทศ ระยะ 3 ปีโดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อจัดทำแผนพัฒนาระบบค่าจ้างและรายได้ของประเทศในระยะ 3 ปี (พ.ศ. 2569 – 2571) และเพื่อจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายและข้อเสนอการขับเคลื่อนการพัฒนาระบบค่าจ้างและรายได้ของประเทศที่สามารถนำมาปฏิบัติได้อย่างเป็นรูปธรรม ระยะเวลาดำเนินโครงการ 210 วัน ตั้งแต่วันที่ 18 กรกฎาคม 2568 ถึงวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2569
+++++++++++++++++++
กองเผยแพร่และประชาสัมพันธ์
